In Karit Patisserie van de zwagers Adel Karit (36) en Mohamed Ahmed (28) aan de Rijnstraat 14 in Woerden vind je geen appelgebak, geen slagroomtaarten en zeker geen tompoezen. Maar ook geen lekkernijen uit hun moederland. Dit is het wonderlijke verhaal van twee Syrische banketbakkers die een voorliefde koesteren voor de verfijndheid van de Franse patisserie.
Mohamed glimlacht als hij erover vertelt. Heel soms komen er nog oudere klanten binnen die vragen of hij ook tompoezen verkoopt. Hij moet ze dan teleurstellen. “Nee, daar beginnen wij niet aan. Andere bakkers kunnen dat prima, maar wij willen onderscheidend gebak verkopen. Geen hapjes lucht, maar op moussebasis en vol van smaak. Gedetailleerd en verfijnd. Banket waarbij je de hand van mijn zwager ziet en proeft.”
Zijn zwager is Adel. Een banketbakker met een berg aan ervaring. Liefst zestien jaar lang was hij patissier in de Syrische stad Aleppo. Daar hadden zijn ooms een banketbakkersbedrijf, dat van ‘een klein winkeltje met taartjes’ uitgroeide tot een flinke onderneming met vijf vestigingen. In het hoofdkwartier, een enorme bakkerij, liepen op het hoogtepunt wel 65 medewerkers rond. Niet gek als je dagelijks vijf winkels moet bevoorraden en ook nog feesten, partijen en horeca van banket moet voorzien. Adel klom op tot chef van de bakkerij en was daarmee verantwoordelijk voor de ‘gigantische’ productie. “Het was zo’n grote zaak, met zo’n grote productie, dat twee medewerkers de hele dag door eieren stonden te breken.”
In de patisserie van zijn ooms werd vooral gewerkt volgens de Franse school. Daar waren zij in de jaren tachtig als één van de eerste Syrische banketbakkers mee begonnen. Velen volgden dat voorbeeld. Trendsetters dus, zijn ooms. Waarom de Franse stijl? In het begin van de twintigste eeuw was Syrië koloniaal grondgebied van Frankrijk. Banketbakken op z’n Frans komt waarschijnlijk voort uit de doorwerking van de invloed van de Fransen in die periode. Ook Adel maakte zich de Franse bakkunst eigen. Hij toog er op jonge leeftijd voor naar Libanon, waar hij in Beiroet maandenlang les kreeg van een meesterbakker uit Frankrijk.
